Słaby wynik testu

Test kompetencyjny dla szóstoklasistów był wielkim przeżyciem nie tylko dla dzieci, ale i dla ich rodziców. W końcu to pierwszy liczący się egzamin. Jednak prawdziwym sprawdzianem dla dorosłych jest ich postawa wobec dziecka, które nie dostało się do wybranej szkoły. Walcząc o zdobycie jak największej liczby punktów podczas egzaminu, tak naprawdę walczyło o przepustkę do lepszego gimnazjum. Jeśli wyniki testu były słabe, dziecko może liczyć na przyjęcie tylko do „zwykłej” szkoły rejonowej. Jest więc rozczarowane.
[adsense]

POZWÓL MU WYRAZIĆ EMOCJE

Reakcja dziecka na porażkę bywa różna. Niektórzy nastolatkowie po prostu płaczą, i w ten sposób wyrażają swój żal, złość i rozczarowanie. To dobry objaw, bo wyrzucanie z siebie negatywnych emocji jest dużo zdrowsze dla psychiki, niż ich tłumienie. Wtedy dziecko zamyka się w sobie i rozpacza w samotności. W obu sytuacjach musisz reagować. Jak? Przede wszystkim wspieraj dziecko i rozmawiaj z nim. Nie wolno mieć pretensji o to, że mu się nie udało. W ten sposób obniżyłabyś jeszcze bardziej – i tak już zachwiane – jego poczucie własnej wartości. Przeciwnie, pokaż załamanemu trzynastolatkowi, że kochasz go i akceptujesz bez względu na wynik testu.

JEST WIELE DRÓG DO CELU

Jeśli twoje dziecko wciąż rozpacza i jest przygnębione, przekonuj je, że nie wydarzyło się nic złego. Nie dostało się wprawdzie do wybranej szkoły, ale tam, gdzie pójdzie, też może się rozwijać, osiągać sukcesy i pokazać, że stać je na wiele. Zaznacz, że wynik egzaminu nie jest miarą inteligencji czy zdolności, ale często wynikiem przypadku czy skutkiem nadmiernego zdenerwowania. Gdy dziecko nie może pogodzić się z porażką i jest złe na siebie, tłumacz mu, że ambicja to bardzo cenna cecha charakteru, ale nie może górować nad zdrowym rozsądkiem. Warto dążyć do tego, by być najlepszym uczniem, ale dużo ważniejsze jest bycie dobrym człowiekiem, a to nie zależy od szkoły, do której się zdało. Jeżeli wciąż zamyka się w sobie, namawiaj dziecko do nazywania i okazywania swoich uczuć. Mów mu, że rozumiesz, że jest złe, smutne, rozczarowane. Znasz te emocje, bo tobie też nie wszystko się udaje. Przytulaj dziecko i zawsze bądź gotowa do rozmowy. W miarę upływu czasu nastolatek powinien odzyskać równowagę psychiczną i radość życia. Gdyby jednak wciąż rozpaczał, nie chciał spotykać się z kolegami czy stracił apetyt – warto wybrać się razem do psychologa, który pomoże mu poradzić sobie z problemami.