Jak rozwijać umysł dziecka?
Chcesz, by świetnie dawało sobie radę w szkole, a potem w pracy, by było zadowolone z życia i pełne optymizmu? Rozwijaj jego kreatywność. Bez względu na to, kim zostanie, na pewno poradzi sobie w życiu. Bo kreatywne podejście jest ważne w każdej dziedzinie.
- Małgorzata Safuta, Naj
Ciekawość świata, potrzeba eksperymentowania i poszukiwanie nowych rozwiązań to naturalny sposób uczenia się dziecka. Warto pielęgnować w nim te cechy jak najdłużej. Trzeba więc zachęcać je do poszukiwań i nie szczędzić pochwał. Dziecko nie będzie wtedy obawiać się wyzwań, popełniania błędów. Pozostanie pełne pasji.
1 Zadawaj mu pytania, by rozwijało twórcze myślenie. Różne, nawet tzw. dziwne; np. jakiego koloru jest wiatr? Czym pachnie woda?
2 Wspieraj, by zaczęło twórczo się bawić. Zachwycaj się jego figurką z plasteliny, nawet jeśli nie wiadomo, co przedstawia.
3 Spróbuj odszukać talenty, którymi natura obdarzyła twoje dziecko. Jeżeli uda ci się odkryć to, co wychodzi mu najlepiej, będziesz mogła pomóc malcowi odpowiednio rozwijać te umiejętności.
4 Niczego nie rób na siłę. Wybrana aktywność musi sprawiać dziecku frajdę! Zmuszanie go do tego, czego robić nie lubi, może mu tylko zaszkodzić.
5 Zachęcaj poprzez przykład. Pokaż, jak malować ręką, naucz lepić zwierzątka z ciastoliny.
6 Nie podsuwaj gotowych rozwiązań. Jeśli dajesz nową zabawkę, nie pokazuj, jak ma się nią bawić. Niech samo wymyśli, co można z nią zrobić. Pozwól mu spróbować, mylić się, dochodzić do sedna! Niech samo wymyśla swój świat! Pamiętaj, że zabawką może być wszystko: szczotka do zamiatania, stare radio, kartki papieru.
7 Czytaj dziecku. Telewizja nie pobudza wyobraźni. Czytane bajeczki – jak najbardziej. Ćwicz wyobraźnię swojego dziecka przy każdej okazji. Na przykład, idąc do przedszkola obserwujcie niebo. Niech maluch opisze, co się na nim dzieje, jak zmieniają się chmury. To wspaniała zabawa. Jeśli dziecko zbiera jakieś drobiazgi, np. kamienie, papierki, kapsle – pozwalaj na to. Nie przeszkadzaj mu zajmować się rzeczami, które w twoim mniemaniu wyglądają na nietypowe czy nawet zbędne.
Jeżeli dziecko chce robić w domu zupełnie coś innego niż twoje pozostałe dzieci, to… bardzo dobrze! Skłonność do nietypowych zajęć świadczy o jego indywidualizmie.